به چه ورزشی مادر ورزشها گفته میشود؟
چرا ورزش “دو” مادر ورزش ها شناخته میشود؟
مادر همه ورزش ها ورزش «دو» است. این ورزش از گذشته های بسیار بسیار دور توسط انسان انجام می شده است. انسان های اولیه برای زنده ماندن به شکار نیاز داشتند و برای شکار باید می دویدند. مطمئنا آن ها بر حسب تجربه دریافته بودند که با انجام تمرین، قادر خواهند بود بهتر بدوند و در نتیجه در شکار کردن موفق تر عمل کنند..
این ورزش هم اکنون نیز برای انسان ضروری به نظر می رسد و در رشته های مختلف انجام می شود. ورزش دو یکی از زیرشاخه های ورزش «دو و میدانی» (Sport of Athletics) محسوب می شود. این رشته ورزشی در تمامی رقابت های ورزشی سرتاسر جهان حضور دارد. دو از آن دست ورزش هایی است که طرفداران بسیاری در میان تمامی طبقات مردم در سرتاسر دنیا دارد.
مادر همه ورزش ها همانند شمشیر بازی و تیراندازی نیست که احتیاج به سرمایه زیادی برای خرید تجهیزات مورد نیاز آن داشته باشید. هر انسانی که دو پای سالم داشته باشد می تواند این ورزش را انجام دهد. گرچه در سال های اخیر تجهیزاتی نیز ابداع شده است که با استفاده از آن، افراد دارای معلولیت از ناحیه پا قادر شده اند ورزش دو را همانند یک انسان سالم انجام دهند. همچنین ورزش دو را می توان در هر جایی انجام داد. در ورزش دو شما دیگر نیازی به پیدا کردن یک باشگاه نزدیک و خوب و پرداخت هزینه های آن، نخواهید داشت.
فوائد مادر همه ورزش ها:
اگر می خواهید بدانید که چرا دو مادر همه ورزش ها محسوب می شود باید با فوائد آن آشنا شوید. ورزش دو قدرت تفکر، کنترل احساسات و تمرکز انسان را بهبود می بخشد. دو، موجب می شود عمل تعریق سریع تر، زیادتر و بهترانجام گردد و تنظیم حرارت بدن بهتر صورت گیرد. شش ها، نای و مجاری تنفسی نیز بهتر وظایف خود را انجام می دهند. استخوان ها در محل چسبندگی تاندون ها ضخیم تر و اتصال تاندون ها محکمتر و ضخامت آن ها بیشترمی شود. تغذیه پوست هم بهبود می یابد و پوست بدن در نقاط فشار ضخیم تر و مقاوم تر می شود.
عضلات و ضربان قلب نیز در نتیجه انجام ورزش دو تقویت می شوند و حجم دهلیزها و بطن ها افزایش می یابد. همچنین حجم خون تا نیم لیترافزایش پیدا می کند و گردش خون با سهولت بیشتری انجام می پذیرد. سطح کلسترول و سایر چربی های خون نیز پایین می آید. دیگر اینکه ورزش دو موجب می شود تعداد شبکه های مویرگی در عضلات تا ۱۰ درصد و حتی بیشتر افزایش پیدا کند که این امر موجب جریان خون بیشتر درعضلات می گردد. تعداد میتوکندری ها در هر سلول عضلانی نیز تا ۱۰۰ درصد افزایش می یابد. توده چربی بدن هم کمتر می شود و از نظر هورمونی هورمون ها فعال تر می شوند.
تاریخچه ورزش “دو” :
مادر همه ورزش ها از گذشته های کهن انجام می شده است. بر روی سنگ نگاره هایی که در یکی از مقبره های مصری که متعلق به ۲۲۵۰ سال پیش از میلاد می باشد نقوشی از مسابقات دو و پرش ارتفاع مشاهده شده است. در ایرلند باستان نیز مسابقه هایی برگزار می شده که پرتاب سنگ و دو در میان آن ها بوده است. این مسابقات در حدود ۱۸۰۰ سال پیش از میلاد برگزار می شده است.
هنگامی که یونانیان باستان در سال ۷۷۶ پیش از میلاد بازی های المپیک را آغاز نمودند، تنها رشته ورزشی که در دوره های اولیه آن برگزار شد، مسابقه دو سرعت معروف به استادیون بود که طی آن ورزشکاران حدود ۲۰۰ متر طول ورزشگاه را می دویدند.
در حال حاضر فدراسیون جهانی دو و میدانی (IAAF) برگزاری مسابقات این رشته در سطح جهان را به عهده دارد. این فدراسیون پس از مسابقات المپیک، معتبرترین رقابت های این رشته را در سطح جهان برگزار می کند. شعار ورزش دو و میدانی در مسابقات المپیک به زبان یونانی «سیتیوس، آلتیوس، فورتیوس» به معنای «سریع تر، بالاتر و قوی تر» می باشد.
رشته های “دو” :
ورزش دو به عنوان مادر همه ورزش ها در مسابقات ورزشی در رشته های مختلفی برگزار می شود. در شماری از این رشته ها تاکید بر سرعت ورزشکار است و در شمار دیگری از آن ها تاکید بر استقامت ورزشکار می باشد. در ادامه رشته های ورزش دو را معرفی می کنیم.
دو سرعت: دو سرعت در مسافت های چهار صد متر و کمتر برگزار می شود. در مسابقات المپیک دو سرعت در سه مسافتِ یک صد متر، دویست صد متر و چهار صد متر انجام می گردد. هدف در دو سرعت دویدن در مسافتی کوتاه و با آخرین سرعت ممکن است.
دو نیمه‌استقامت: دوهای در مسافت های بالاتر از چهار صد متر تا سه هزار متر را دو نیمه‌استقامت می نامند. در مسابقات المپیک دو نیمه‌استقامت در مسافت های هشت صد متر و هزار و پانصد متر انجام می گردد. ورزشکاران نیمه‌استقامت می بایست هم سرعت و هم از استقامت بدنی بالایی داشته باشند.
دو استقامت: دو در مسافت های پنج هزار متر و بالاتر از آن را دو استقامت می گویند. در مسابقات المپیک دو استقامت در مسافت های پنج هزار متر و ده هزار متر و ماراتن انجام میشود. این رشته از دو به استقامت بدنی بسیار بالایی نیاز دارد.
دو بامانع: در مسابقات المپیک دو بامانع در مسافت های ۱۱۰ متر، چهار صد متر، و سه هزار متر برگزار می شود.در این رشته از دو، موانعی در مسیر دونده وجود دارد که او باید از روی آن ها بپرد. اگر دست یا پای ورزشکار به موانع برخورد کند، خطا روی داده است.
دو امدادی: دو امدادی در مسابقات المپیک در دو مسافت ۱۰۰x۴ متر و ۴۰۰x۴ متر برگزار می گردد. در این رشته از دو، اعضای یک تیم هر کدام بخشی از مسیر را طی می نمایند.
دو صحرانوردی: دو صحرانوردی یکی دیگر از رشته های مادر همه ورزش ها است که در فضای آزاد و در طبیعت برگزار میشود. رقابت های دو صحرانوردی در مسافت های ۴ تا ۱۲ کیلومتر برگزار میشود و مسیر آن معمولاً شامل علف زار و زمین های خاکی با عبور از درختزارها و دشت‌های باز و تپه‌هایی با شیب ملایم می گردد..
